bREDa

bREDa... en dan in het Valkenberg, megagrote letters zoals iAmsterdam... #ikzieikzie

Breda, juni 2013. Bovenstaand concept in 2010 al voorgelegd aan de organisatie van de roodharigendag. Tot op heden is hier nog niets mee gedaan...zou er dit jaar met wederom een nieuw team, dan ein-de-lijk verandering in komen?!?

Zoals u wellicht weet ben ik al jaren fan van de natuurlijk roodharige mens. In 2007 raakten we besmet met het "Ginger"-virus door de eerste roodharigendag in Breda en hebben Hans en ik inmiddels al heel wat fotoseries gemaakt van 'rooien'.
En wat zijn ze mooi!!

Tineke, 2007 - Rood-Op-Rood

Begin 2007 maakte ik speciaal voor de roodharigendag een serie promotie foto's, en heb tegelijkertijd een proefserie Rood-Op-Rood geschoten. Wat werkte dat prachtig, rood-op-rood-op-rood! Uiteindelijk heb ik tijdens de roodharigendag op 1 september 2007 een honderdtal natuurlijk roodharigen zo kunnen portretteren, prachtig!

Waar ik van tevoren niet bij stil had gestaan waren de reacties, van "als roodharige kun je helemaal geen rode kleding dragen" tot "door jou foto ben ik vanaf nu voor altijd trots op mijn rode haar"... verbazingwekkend en zó tof tegelijk!
De eerste serie Rood-Op-Rood heb ik in 2012 opnieuw bewerkt en uitgebracht als (e)-book.

Ik heb voor Rood-Op-Rood gekozen vanwege de overvloed van deze mooie kleur. Dat ik door Drs. Tim Wentel geroemd zou worden tijdens zijn lezingen op de roodharigendag 2012, had ik niet verwacht... "de beste manier om rood haar uit te laten komen is..." Jawel, hij zei het echt: "Rood-Op-Rood" en illustreerde dat met mijn foto's. Zelf stond ik bij het Huis van Beeldcultuur een off-festival programma te draaien, en creëerden we 'Half' en, op veler verzoek, nieuwe portretten Rood-Op-Rood.


Rood-Op-Rood 5 jaar na dato!

2007-2012

Geweldig, iets om om de 5 jaar te blijven doen? Zo gaaf, al die roodharigen die terugkomen voor hun nieuwe Rood-Op-Rood foto.

In 2008 werd het plan opgevat veel meer photo shoots te organiseren. Gelukkig konden we binnen staan, want het was heel slecht weer.

Hans en ik maakten 'Medusa', portretten van roodharigen met lang haar, liggend, om zo met het haar mooie vormen te maken en dus wederom een bijzondere serie te creëren.

Jammergenoeg konden de in 2007 gemaakte foto's niet bij de 'roodharigen kunst expositie' getoond worden in de Grote Kerk. Veel modellen van 2007 vroegen er naar, wilden graag hun foto zien. Deze hebben we toen zelf afgedrukt en opgehangen in de photo shoot/studio ruimte op de Vlaszak van VAK. (huidige CLiB)

In 2009 waren we begin september zelf druk met ons eigen event, Trash The Dress, "99+ Bruiden in hun trouwjurk de zee in". De roodharigendag hebben we daardoor even overgeslagen.

Medusa - roodharigendag 2008

Rood haar (hebben) verbindt.
Naast individuele Medusa portretten, maakte Hans ook setjes van vriendinnen en/of familieleden met rood haar.

In 2009/2010 heb ik in onze studio, niet tijdens een roodharigedag, de serie infraRED bedacht en uitgewerkt. Een serie zwart.wit foto's van roodharigen.

Veel modellen kwamen graag nog een keer terug, en vonden het ook wel prettig om een keer niet in de drukte van een roodharigendag te staan, maar gewoon, op afspraak, relaxed in onze fotostudio.

InfraRED is een boek met twee covers. Halverwege het boek houden de zwart/wit infrarood foto's op en moet je het boek om,draaien om de originelen (in kleur) te kunnen bekijken. Alle roodharigen staan er twee keer in, 1x zwart/wit en 1x in kleur. Infrarood licht kruipt letterlijk 'onder de huid'. Ik wilde de volgende vragen onderzoeken 'Zie je aan de zwart/wit foto dat het een roodharige is?' en 'Verdwijnen de sproetjes inderdaad als je infrarood ("onder de huid") fotografeert?'

Het was zó leuk om modellen uit eerdere jaren terug te zien, en het boek infraRED is meteen ook het grootste formaat boek (30x30 cm) wat ik van roodharigen gemaakt heb.

Fotoboek 'infraRED' -  model: Roelie

Roelie in 2007 (links) en 2009 (boven).

Roelie heeft 2 prachtige roodharige zussen en een broer, die ik in 2011 voor de lens kreeg. In 2011 stond ik weer off-festival, we konden het toch niet laten! Zoveel roodharigen bleven maar vragen waarom wij er niet bij waren. Bij het inmiddels failliete Expo konden we boven in de winkel onze studio opzetten.

3; POLAROID FOTOGRAFIE, E6 CROSS PROCESSING EN DIGITAAL
Doordat ik in 2010 mijn Polaroid camera weer op zolder vond en er al een tijdje mee fotografeerde, wilde ik een experiment doen. Fotograferen op 1. instant film (oude en nieuwe Polaroid film), op 2. diafilm cross process ontwikkeld en als 3e met mijn digitaleNikon  D700 spiegelreflex camera. Met welke techniek de komt de kleur van het rode haar het beste uit?

Het resultaat: digitaal wint, op alle fronten. De Polaroids zijn veel te flets, en de ooit zo bijzondere 'felle kleuren cross' film (analoog) in de 'expres verkeerd ontwikkeld' techniek is het ook nét niet.

Red - Redhead Days 2011 - bREDa

Tevens kreeg ik de prachtige roodharige tweeling Anne & Malou eindelijk voor de lens ;) Wat een bijzonder duo zijn zij. Ze sieren met recht de cover! Mede door deze foto ben ik in 2012 de serie 'Half' gaan maken, een half gezicht en een halve achterkant van het hoofd één foto.

EINDE
Zo was precies vijf jaar later in 2012 de roodharigen-cirkel weer rond. Op 1 september 2007 maakt ik mijn eerste fotoserie tijdens een roodharigendag, en op 1 september 2012 mijn laatste. Voor mijn gevoel heb ik alle dingen kunnen doen met rood haar, die ik wilde.

Tot slot: lieve gemeente Breda. Willen jullie de stad en dit prachtige event écht laten werken? Citymarketing technisch gezien?? Denk dan eens mee in letters. Begin 2010 was ik in Amsterdam op het Museumplein, en ja, iAmsterdam... geweldig bedacht. IE-DE-RE toerist wil bij die letters op de foto...

Als je als gemeente zó'n groots en wereldwijd bekeken event hebt, 3500+ roodharigen als ambassadeurs van de stad...die wil je toch voor het woord BREDA op de foto/video hebben zien???? 5 Letters... 2 meter hoog... de B en de A wit en de middelste drie rood... dat moet toch te realiseren zijn? Als permanent of tijdelijk kunstwerk???

iAmsterdam - Polaroid foto, feb. 2010

Bart Rouwenhorst bedolven onder rood haar, 2007 promotiefoto

De Lach en de Traan

Kary McElroy & Melanie Rijkers

Morgenvroeg vertrek ik weer, naar San Francisco. Na een enerverend gesprek eerder deze week met beeldend kunstenaar Lenneke te Kiefte (Weefs) en haar prachtige uitspraken 'Ik ben echt 'slow art' op dit moment' vertrek ik morgen voor een onverwachte klus naar het zonnige Californië. Ik ben "Fast Art", haha, en wellicht komen Lenneke, ik e.v.a. samen tot iets moois, het klikte fantastisch qua denkbeelden en ideeën. I love Weefs!

Bliksembezoek naar SF dus, want maandagnacht vlieg ik via New York alweer terug. Maar toch...heerlijk! Kary heeft me uitgenodigd om bij haar te slapen, zodat we aan ons project Spiritus kunnen werken. Spiritus is het documenteren van levensverhalen, verteld door de ouderen van onze maatschappij. Via eerder werk voor Pluspunt heb ik dit al gezien, dat ouderen zoveel waardevols te melden hebben, (familie)geschiedenis en levenskennis, waarom schrijven we al deze verhalen niet op?? Maar dan niet alleen tekst, ook film en foto's.
Goed, in SF gaan we dit weekend dus ouderen interviewen (Kary filmt, ik maak foto's) als try-out en zo hopen we een mooi project-voorstel te kunnen maken voor Kickstarter, de Amerikaanse Voordekunst. Ik zou in Breda natuurlijk ook aan de slag kunnen gaan met dit gegeven, dus binnenkort maar eens een rondje bejaardentehuizen doen denk ik zo!? :) Mocht u nou nog interessante 65+ers kennen... info@mery.nl voor tips! Voorlopig alleen gemeente Breda.

Eerder fotografeerde ik het boek Tantetje, waarin ik het interieur van het huis vastlegde waarin deze 100 jaar oude dame woonde. Inmiddels is ze overleden, maar de familie koestert dit document nog steeds. Het boekje is tenslotte ook een portret! Ook al staat tantetje er zelf niet op... het huis = tantetje.

Tantetje (foto is ook uitgegeven als ansichtkaart) 

Ik zie de sneeuw om het huis blazen momenteel, en hoop op een goede vlucht en veilige terugkomst uit Californië! Maandag heb ik mijn klus voor EyeFor Travel, altijd leuke events om naar toe te gaan, met vaak héle interessante info op gebied van social media gebruik.
Ik probeer naast 'gewone' foto's ook met Instagram verslag te doen en meteen te delen via social media. Wat baal ik er toch van dat op die DSLR camera's geen wifi en apps zitten! Nikon, Canon, kom op, maak eens minder dure (1000miljoenpixel) camera's, maar vereenvoudig de D700/800 zodat ik die foto's ook meteen kan bewerken en uploaden! Ik merk steeds vaker dat tijdens events men onderhand meer waarde hecht aan de Instagram event foto's die ik maak, dan aan de High Res foto's die ik achteraf aanlever...

Vooral door de snelheid wordt iPhonography zéér gewaardeerd! Maar ik mis dus een stukje DSLR-kwaliteit, en opzetlenzen op 'n iPhone zetten is echt niet mijn ding.

Ook blijkt de iPhone en Whatsapp voor mensen zoals Saar dé mogelijkheid om in contact te blijven met de rest van de wereld. Saar is doodziek, praat soms moeilijk, maar kan wél appen. Dit weekend is haar Elijah jarig, hij wordt 1!!! Helaas zit ik in SF, en kan er niet bij zijn. Ik weet wel dat ik via Whatsapp gemakkelijk en snel op de hoogte blijf van alles, die lieve Saar appt me vanzelf alle beelden.
Inmiddels heb ik al een heel boekwerk, en gaan we zeker ook de foto's sorteren en publiceren. Haar verhaal (komt het weer, het woord VERHAAL) is zó de moeite waard te publiceren...
Goh.

Een storyteller ben ik dan zelf niet, maar verhalen-documentalist dan weer wel ;) In het Nederlands bestaat er geen woord voor, maar op z'n Engels is het documentator.
Past wel bij ZIENer en BeeldVinder!

Saar in Bonn

Saar. Deze foto's maakt ze zelf (of één van haar verzorgers) - inmiddels is ze weer thuis, zonder goed behandelplan (dat heeft de Duitse specialist wel opgestelt, maar...) dus we hopen dat het allemaal nog wel een beetje goed gaat aflopen. Ze is letterlijk dat dubbeltje op z'n kant. Ik schrok toen ze me appte, 'Mel, ik heb mezelf ontslagen en ga nú naar huis', maar als je dan leest dat ze in Bonn weer hun eigen behandelplan trokken, en haar medicijnen gaven die ze éigenlijk niet kan hebben...
zucht.
Ze is allergisch voor de lijm van de hartbewakingsplakkers...en tóch moeten die er op...
dat soort *&^%$#@! dingen. Na verschillende bijna-dood ervaringen en epileptische aanvallen is de koek op voor Saar. Moe gestreden.

Allergisch voor de lijm...

Ze wil nu alleen nog maar thuis bij haar kinderen zijn, en zoals ze zelf zegt; 'Afscheid nemen heb ik al meerdere keren gedaan, nu wil ik alleen nog maar genieten. (Voor zover ze dat nog kan) RESPECT voor deze kleine dappere dame. Ik ben benieuwd waar het schip strandt. Ben nu niet meer zo verdrietig, het is goed zo, welke kant het duppie ook op valt.
Ook ik heb mijn afscheid al genomen, door er bij te zijn (via Whatsapp) toen ze naar Bonn werd geracet, en ik haar gauw al mijn foto's duurstuurde...mocht 't fout gaan...had ze die i.i.g. nog gezien. Nee, het leven is geen krentenbol.
De Lach en de Traan zijn diep met elkaar verweven.

Lieve mensen, geniet van het leven, het duurt maar even!

Working Girl

Opening nieuwe winkels, 1993-1994, Working Girls & me

Mijn eerste evenementen als fotograaf waren de openingen van de nieuwe Miss Selfridge winkels in Nederland. Ik werkte er als verkoopster (ko-za, op koopavond en zaterdag ;) en studeerde aan de AKV St. Joost. Fotografie, want na het Sint Lucas in Boxtel (afd. Reclame- en Presentatietechnieken) wilde ik nog meer leren, aangezien "binnen de lijntjes kleuren" niet mijn ding was, en is.
Binnen de lijntjes omdat je op het Sint Lucas (toen) wel mocht tekenen, maar vooral géén verkeerde lijnen, kleuren en andere niet geaccepteerde technieken mocht gebruiken. In het eerste jaar kregen we nog vrij tekenen, maar daarna was alles met van die Rotring pennen en andere gereedschappen: strak, strakker, strakst. Ik vond alleen fotografie écht leuk, maar dat was slechts een bijvak op deze MBO. Gelukkig kon ik wel stage lopen in het 3e jaar en hebt toen een half jaar lang bij een leuke fotostudio mogen 'werken'.

St. Joost Academie werd het, in 1992 meteen na mijn eindexamen aan het Sint Lucas. Hiervoor verhuisde ik van Boxtel naar Breda en woon er nog altijd. In Breda had ik ook weer allerlei bijbaantjes, en werkte o.a. als verkoopster in kledingzaken. Bij Miss Selfridge ging ik ook foto's maken, voor wel 150 gulden (!) per dag, een godsvermogen in die tijd. Bedenk echter wel dat ik hier óók alle rolletjes, ontwikkelkosten én afdrukken van moest betalen, dus echt veel zal ik er niet aan over gehouden hebben. Wél hele leuke herinneringen (zie foto's ;)
Inmiddels is onze dagprijs 1500 euro, incl. alle foto's op hoge resolutie (HR) op dvd of via Wetransfer. Artstudio23 staat voor kwaliteit, vakmanschap (Hans en ik zijn beide meesters in de fotografie) en willen dit graag ook voor u realiseren.
Vragen? Vrijblijvend offerte ontvangen? info@artstudio23.com

Goh, ik bedenk me net dat ik dan al 20 jaar zakelijke evenementen fotografeer! Tijd voor een feestje!! Zoekt u een fotograaf voor uw evenement, zakelijke receptie, of wilt u uw bedrijf perfect laten fotograferen voor brochure, internet etc. dan is de dagprijs* slechts 500 euro incl. ALLE foto's HR, digitaal aangeleverd via Wetransfer, geldig voor alle boekingen tot 1 augustus 2013.

U kunt zo ook een boeking maken voor bijv. 15 september 2013, en tóch slechts 500 euro betalen; als u deze boeking maar reserveert en aanbetaalt voor 1 augustus 2013!

San Francisco Music Tech Summit, oktober 2012

*dagprijs: 5-6 uur aaneengesloten fotografie tussen 09.00-19.00 uur

San Francisco Feb. '13

Guy Kwasaki signeert zijn boek APE bij SFWC13

'Big' hair! gezien bij SF Music Tech VII

Ik mocht afgelopen maand weer 2 leuke zakelijke gelegenheden fotograferen in mijn favoriete stad! iPhone/Instagram fotografie voor de SF Music Tech summit XII en meer 'strak' werk met mijn DSLR bij de San Francisco Writers Conference 2013. Heerlijke mensen, zelfs al zijn sommige sessies 'saai'. Ik hou ervan!
Tussen de mensen rondlopen en mooie plaatjes schieten, dat kan ik. "It's so good to see you enjoy yourself and to see you walk around smiling the whole time" (#SFWC13)

Ook leuk om de Tweets te lezen na het zien van mijn foto's "Thanks, Melanie! I'm always impressed with the high quality of your photographs at the San Francisco Writers Conference" of alle likes te tellen op Facebook :) Tevreden klanten, dáár doe ik het voor!

Reden nummer 1 is natuurlijk dat het echt mijn passie is om mooie beelden te ZIEN en te maken. Melanie de ZIENer, Spirit of the Moment, ja. Ik hou van mensen, zakelijk, privé, ik hou van het LEVEN en deel dat graag met u.

Ook interesse in een zakelijke serie foto's van uw evenement? Dagprijs is € 1500,- inclusief alle foto's als digitaal bestand op hoge resolutie (HR), gefotografeert in RAW voor de beste kwaliteit. Bij meer dan één event per jaar kan ik u een leuke korting aanbieden en kost het nog maar 500 euro per dag (excl. reis- en evt. verblijfskosten). Vraag vrijblijvend uw offerte op via info@artstudio23.com

Happy 10th Anniversary SF Writers Conference!

Schrijfster Bella Andre (2e van links) kletsend in hotel lobby 

Guy Kawasaki spreekt (ex-Apple-goeroe)

Bekende Amerikaanse kinderboeken schrijver R.L. Stine 

Naast mijn werk als evenement fotograaf heb ik natuurlijk ook lekker kiekjes geschoten!

Union Square

Nob Hill

Valentijnsdag in San Francisco