Saar 2

30-01-13 19:19:27: Sarhea schrijft:
  Lig nu in Radboud Nijmegen afd interne infectieziekten kamer 1-26. Velen artsen al aan m'n bed geweest ze maken zich zorgen zien n erg 'zieke patiënt' behandeling Lyme gaat door ceftriaxon via infuus ook extra vocht en glucose omdat ik al een week niks gegeten heb en die weken daarvoor ook amper wat. In 1 week 7 kg kwijt.

Morgen grote visite ze gaan nog velen onderzoeken doen naast de behandeling. Morgen gaat de logopedist + artsen bepalen of ik bij de anesthesie onder bewaking een neussonde of pegsonde krijg. Toch hoop ik zo dat t infuus de verlamming aangaat en k vanzelf weer kan gaan slikken. Ik heb zo honger en dorst. M'n overbuuf heeft lekkere dubbelfris oh als ik ernaar kijk verlang ik er zo naar. Maar heb nog steeds 'het doekje in m'n mond'.

Controles doen ze heel regelmatig. Pijnstilling gegeven. Moest even traantje laten toen k hoorde hier wel even te moeten liggen en om mijn kindjes. Wat doet me dat toch verdriet. Angelika Maik Jaap Marietta Elijah bij me nu en ik hoop op n goede, nachtrust. Ze houden me goed in de gaten en Lets hope for the best want sinds vannacht gaat het zoveel slechter dat ik niet eens in staat ben tot appen, en als Saar niet appen kan..

Bovendien zit t infuus op een K plek kan m'n arm niet buigen. Voel me verzwakt, verzuurd, uitgedroogd, uitgehongerd, benauwd, moe, heb meer pijn dan ooit en zie alles 3x dubbel. Ik ga even rustig aandoen. Laat t over me heenkomen en even geen tranen meer, maar slaap.. Hoop ik. Thanks all voor de steun. Bezoektijden zijn van 15-20 uur. Kus Saar en co

31-01-13 07:17:30: Sarhea mobiel: Heb net gespuugd. Zo eng, stikte zowat ik de kots

Sarhea en haar baby

Mel: Dit is een deel van mijn mailing van info@mery.nl naar gehele adresboek:
Mijn lieve Saartje heeft Neuro Borreliose Lyme... (naast EDS!) en is met spoed opgenomen in het Radboud ziekenhuis.

"Als ik nou naar Duitsland moet zat ik te denken, zou het wel bijzonder zijn als ik jou over laat komen voor een fotosessie, hahahaha niet in de studio dan maar, kan zelf ook foto's maken maar die van jou zijn gewoon...zo waardevol altijd" ...

Dit schreef ze op 21 januari jl., maar nu ligt ze niet in die Duitse kliniek met de zéér goede Lyme-specialist, maar in het Radboud. Omdat haar slik- en ademhalingsspieren verlamd raken en ze kan komen te overlijden…

Zo sterk als haar wil is (ze heeft twee kleine kinderen) zo zwak is haar lichaam.

...Wat zou ik haar graag die uren fotografie geven...

Ik stuur deze mail dan ook om geld in te zamelen voor haar persoonlijke (fotografie)project. Naast Sarhea zijn er veel meer mensen die een fotosessie 'verdienen', ook hier willen we graag naar gaan kijken in de toekomst. 

Greed is out, empathy is in! (Bredaphoto 2012) Onder welke naam we gaan inzamelen is nog niet bekend, maar ik wil toch alvast een beroep op u doen. We weten namelijk niet of Saar dit gaat overleven… Als we van 300 mensen 10 euro ontvangen, dan kan ik 3 weken naast haar bed staan met mijn camera. 

Alstublieft? U kunt uw tientje (of elk ander bedrag) storten op Artstudio23 Breda 607286849 o.v.v. ‘Saar’ of via Paypal op info@mery.nl is ook mogelijk. Wij beloven u alle opbrengsten te gebruiken om Saar en haar naasten te helpen, en waar mogelijk ook anderen die behoefte hebben aan onze beelden.

Saar 1

Bijna 300 keer is mijn vorige post gelezen... stel je toch eens voor... dat elk van die 300 bezoekers een tientje had gedoneerd... dan stond ik nu naast Saar's bed in Nijmegen...

Op weg naar het Radboud

Sarhea mobiel 30-01-'13: ik wist al dat ik naar Nijmegen ging en een poos verwijderd zou zijn van mijn gezin. Maar weten is iets anders als voelen. 

'Mijn' Angelika arriveerde gisteren rond 22.00 uur met Jaap en Marietta. We hebben nog even gelachen, sigaretje gedaan, gezellig. Tot daar ineens die nacht aanbrak. Donker, stil, alleen. Ondanks dat Angelika er was. Ik was alleen. 
Ondanks Maikel af en toe over mijn pijnlijke spier wreef. 
Ik was alleen. 
Daar in de stilte werd het weten ineens VOELEN. 

Ik ga over een paar uur naar Nijmegen en dan en dan? Ik was bang. Prikkelbaar. In combinatie met ook nét op dat moment ondraaglijke pijnen en, zoals ik het zei. 'Dat lapje in mijn bek' (kan mijn eigen speeksel niet meer inslikken vanwege de verlamming), het ademen en alle andere ongemakken. Lichamelijk leed maar nu ook emotioneel. Nijmegen! Wacht even hoor! Wil ik dat wel? Kan ik dat wel? En mijn kinderen? Mijn kinderen! Daar in de stilte, in het donker waarvan ik niet besefte dat het daglicht al over een aantal uur terugkwam.. VOELDE ik, heel bewust. 

Mijn lichamelijk én emotioneel leed. Ik mag me niet zo druk maken, want dat zou mijn lichaam misschien niet aankunnen. Maar zeg tegen jezelf dat je dat niet mag doen en het wordt nog erger. En nu is het ochtend. Nu vertrekken we. Nu ben ik redelijk rustig. En nu weet ik niet eens meer wat ik vannacht allemaal heb gezegd. 
Sorry lieve Maik en Angelika.