 |
'Stof tot nadenken' |
Mindfulness versus mind/empty/ness
Al een aantal keer de afgelopen jaren werd me verteld, is dat niks voor jou, een mindfulness training/sessie/workshop ... en ja, ik herken mijzelf inderdaad in de persoon op het plaatje. Mijn brein is een constant verloop van ideeën, inzichten en uitwerkingen van de werkelijkheid. Het gaat maar door. Maar...ik voel me daar heel fijn bij.
Druk?? Nee, zo ervaar ik het niet. Meer 'vol leven', energiek en creatief. Wanneer iemand me iets verteld begint mijn brein al meteen iets te bedenken, een oplossing, uitwerking of 'is het wat voor een nieuw foto/kunstwerk/project??'. Dat is dan ook meteen het enige storende, dat mijn brein me dán, op dat moment, afleidt. Maar ook alleen dan.
Het lijkt alsof ik onverschillig ben op zo'n moment, ongeïnteresseerd, door tijdens het luisteren dat idee te krijgen en die persoon dan te onderbreken om dat te melden. Dit is dus geenszins onbeleefd bedoeld... dit is mijn enthousiaste ik, die jou wil helpen.
Luisteren, en met name
blijven luisteren is moeilijk voor mij. Daarvoor zou ik wel een aantal oefeningen kunnen gebruiken, echter: die boeien me niet. Ik vind het zonde van mijn tijd, staren naar bijvoorbeeld een plant, een behoorlijk lange tijd, en die plant dan 'gaan ervaren'... ik maak liever een foto! Van die plant!
Ik lees
"mindfulness betekent simpelweg: bewust zijn van de huidige ervaring. Je kunt het woord ‘mindfulness’ vertalen met ‘opmerkzaamheid’ of ‘aandachtigheid’. Uit deze woorden spreekt openheid. Aandachtigheid richt zich vooral op opmerken. Dit is iets anders dan ‘aandacht’ en 'concentratie’, waarbij je je richt op één onderwerp."
Hier zit 'm dus meteen de kneep. Ik bén opmerkzaam. En zo'n oefening met plant is ... een aandacht/concentratie oefening, geen opmerkzaamheids-oefening. Mijn brein merkt gaandeweg in het verhaal (wat iemand me vertelt) iets op, en reageert. Die onbeleefde onderbreking is dan ook een opmerkzaamheid, en zeer zeker geen des-interesse maar eerder het tegenovergestelde. Kijk naar het bovenste plaatje...zo ervaar ik het echt.
Ik voel dat ik nog een 1000tal dingen wil doen, maken, zien! Het ene ding zal sneller gaan dan het andere. Ik word 110! roep ik dan. En dat hoop ik echt.
Opmerkzaamheids-oefeningen ... die doe ik genoeg: ik fotografeer :))
Waar ik nog wel wat van zou kunnen leren is een oefening om mijn geklets beter te doseren. In 1 minuut zeggen wat je bedoeld. Dat is geen mindfulness, dat is meer 'speaker-academy tips & tricks' zoals
Linda de Wolf die een tijd terug gaf... goed, 2013 staat voor de deur... laat ik me hier in het nieuwe jaar dan maar eens in gaan verdiepen!