 |
| 26 april 2013 |
 |
| 27 april 2013 |
Arme ik.
Nee. Arme knie.
Na 41 jaar is het dan zo ver: versleten, d.w.z. binnenmeniscus is gescheurd en een stuk kraakbeen weg ter grootte van een euro, zo zei de chirurg.
Hm.
Kraakbeen stuk.
In mijn operatieverslag staat echter ca. 1 cm dus ik hoop dat ik er niet al te erg aan toe ben. Vrijdag de 26e geopereerd aan mijn knie, kijkoperatie.
Inderdaad, meniscusscheur binnenzijde. En deze is weggeknipt.
En ook een zgn.
Microfracture behandeling gedaan... de zgn. icepick methode, schijnbaar alleen zinvol bij plekken kleiner dan 2 cm. Nou, geluk bij een ongeluk zal ik dan maar zeggen??
De orthopeed vertelde me later dat de kale plek een kwetsuur is, gekomen door een val o.d. Je krijgt dan een blauwe plek op je bot waarbij de bloeding bij het genezen/oplossen ook meteen het kraakbeen laat verdwijnen! Het is dan al zo lang geleden dat ik me echt niet meer kan herinneren wanneer ik mijn knie ernstig gestoten heb of op gevallen ben... maar ik ben blij dat het geen artrose is.
Zelf merkte ik er begin januari voor het eerst wat van, pijnlijke plek achter in m'n kuit, net onder de knie. Later bleek dit een zgn. kuitcyste te zijn, een harde plek van waar het teveel aangemaakte vocht uit de knie heen gaat. Altijd een symptoom, nooit oorzaak. Ik kon alleen geen oorzaak bedenken op dat moment, heb nooit last van mijn knie.
Ik loop vrij veel, kan goed kilometers maken (15 of meer) op wandeltempo, met name in een mooie stad. Dus zo deed ik weer in februari, San Francisco,
Writers Conference 2013 fotograferen. De dag ervoor besloot ik naar de Golden Gate bridge te lopen, en halverwege dacht ik 'Hè, m'n knie voelt stijf'. Daarna is het niet meer goed gekomen.
 |
| Halverwege de wandeling... (stijve knie, nooit eerder gehad) |
Op een gegeven moment werd mijn kuit zo dik dat ik mijn laars niet meer dicht kon ritsen en ging naar de huisarts. Deze deed een paar bewegingen met mijn been en zei al vrij snel
'Lijkt me de binnenmeniscus' en dus op naar de MRI. Toen daar de uitslag eenmaal van binnen was, ging het snel.
Op maandag bij de orthopeed, vrijdag onder het mes.
En nu revalideren.
6 Lange weken op krukken, onbelast m'n knie bewegen, want 'een knie moet niet stil zitten' zo zei de fysiotherapeut. Inmiddels moet ik met een skateboard aan de slag, al zittend, heen en weer, heen en weer, om zo de knie het teveel aan vocht te laten afdrijven door te bewegen. Ik word al handiger in lopen met mijn krukken, al doen mijn handen zeer (palmen) en vooral de linkerduim. (ik ben rechts) Spierballen krijg ik ervan?!
Het onbelast met de krukken meelopen is nog moeilijk! Maar ik wil persé een goede knie overhouden, hopelijk is alles een beetje lekker aan het genezen en loop ik straks weer als een kievit.
Komt nog bij dat ik als zelfstandig ondernemer geen enkel inkomen heb als ik niet werk. De verzekering hiervoor is gewoonweg onbetaalbaar, Hans en ik gaan er dan maar vanuit dat één van ons altijd wel zal kunnen werken. Of beiden 50-50 dat kan ook natuurlijk!
Wat me nu vooral bezig houd is, hoe voorkom ik verder letsel?? Na San Francisco, merkte ik 's avonds een zeurpijn, beetje 'heet' zeg maar en dat blijkt dat de gescheurde meniscus te zijn. Maar pijn, echt pijn-pijn...ik slik nooit medicijnen en ben wat pijn betreft keihard, ik heb haast nooit pijn.
Wat is pijn?
Een snee in mijn vinger, die voel ik wel. Maar bijvoorbeeld rugpijn...ach...als je een beetje op je houding let, is er niets aan de hand. Hopelijk werkt dit ook zo met de knieën!
Over een half tot heel jaar weten we pas echt meer. Of het bij mij geholpen heeft of niet.
Wordt vervolgd.
Lees hier
deel 2 en
deel 3 over mijn knie. In deel 3 staan nieuwe updates t/m 2024.
 |
| Amphia ziekenhuis Oosterhout |
