Vervolg Fotocursus deel 2

Fotocursus, studenten aan het werk bij Artstudio23.com

De data van de nieuwe serie fotoclub-achtige bijeenkomsten zijn bekend! Alleen te volgen na het hebben afgerond van onze 6-daagse vervolgcursus met het certificaat.

‘Verdieping in de fotografie’ – Vervolgcursus 2, gevorderden
12 Lessen voor € 299,00 ongeveer 1x per 3 weken is er een bijeenkomst waarin we in 4 blokken ons gaan verdiepen in de fotografie.

De specifieke inhoud van de 12 bijeenkomsten wordt z.s.m. bekend gemaakt, maar zal o.a. landschapsfotografie omvatten, als ook portretfotografie en Photoshop. Veelal aan de hand van bekende en minder bekende klassiekers in de fotografie gaan we in thema’s aan de slag.

Zaterdag 15.30-18.00 uur:
18 mei, 8, 29 juni, 17 augustus, 7 september, 5, 26 oktober, 16 november, 7 december 2013, 18 januari, 8 februari en 1 maart 2014.

Bij voldoende belangstelling kan deze reeks ook op vrijdagavond gegeven worden:
Vrijdag 19.00-21.30 uur: 17 mei, 7, 28 juni, 16 augustus, 6 september, 4, 25 oktober, 15 november, 6 december 2013, 17 januari, 7, 28 februari 2014.

Docenten: Hans van Nunen en Melanie Rijkers, opgeven via info@artstudio23.com of info@mery.nl.

Voor degene zonder vervolgcursus certificaat is er de Miksang Academy een fotoclub met steeds 10 bijeenkomsten, te volgen zonder enige (voor)kennis van fotografie.

Kunsthuis Breda

Anouk door Patricia Steur

Aan de Wilhelminastraat opent eind deze maand een Kunsthuis haar deuren in Breda. Hier kun je onder andere werken van moderne Nederlandse kunstenaars als Herman Brood en Corneille kopen of lenen.

Het Kunsthuis is een onderdeel van Samenwerkende Kunsthuizen Nederland (www.kunsthuizen.nl). Momenteel heeft het bedrijf vestigingen in Delft, Leiden en Alkmaar. Binnenkort wordt Breda dus toegevoegd aan dat lijstje.

Henk-Jan Mulder, eigenaar van kunsthuizen.nl, legt uit waarom de organisatie voor Breda als nieuwe locatie heeft gekozen: “Breda is een stad die ons qua karakter al een tijdje aanspreekt. Een aantal jaar geleden hebben we er al over nagedacht om daar een vestiging te plaatsen, maar dat is er toen niet van gekomen. Nu kwam het weer ter sprake en hebben we er werk van gemaakt.”

De precieze datum van de opening in Breda is nog niet bekend. “Er komt wel een officiële opening, maar momenteel zijn we nog bezig met de inrichting. Zodra we ‘echt’ opengaan, wat waarschijnlijk in april is, komt daar wel een aankondiging voor”, aldus Mulder.

“Het verschil tussen de kunsthuizen en kunstuitlenen als het CBK, is voornamelijk de collectie”, gaat Mulder verder. “Wij bieden werken aan die nationaal en internationaal bekend zijn. Kunstuitlenen komen uit de tijd dat kunstenaars elke maand werken moesten aanbieden, zodat ze een uitkering kregen. Schilders als Karel Appel hebben geen uitkering nodig. Om die schilderijen toch aan te kunnen bieden aan het publiek, voor een betaalbare prijs, hebben wij die werken in de collectie.”

Het Bredase Kunsthuis komt aan de Wilhelminastraat op nummer 11. De oppervlakte van het pand is 210 vierkante meter.

Auteur: Anne Kooman

Saar 9

Saar krimpt ineen van de pijn als eten haar maag bereikt via de PEG

Waarom maak ik me zo druk over Saar, vraagt men mij soms. Hoezo geld inzamelen om haar te kunnen fotograferen? Het antwoord is heel simpel: omdat ik van haar hou. Gisteren voor de tweede keer naar haar toe geweest... in één woord... INDRUKWEKKEND, wat een sterke jonge vrouw, en wat een spirit heeft ze!! Daarnaast is ze gewoon de allerliefste die er is, onze prinses zonder wit paard, maar mét prins (al bevindt die zich 4 dagen in de week 2x 3 uur rijden van haar vandaan, en moet hij samen met de koningin (moeder Saar) het huishouden runnen én ook nog de kost verdienen)

Indrukwekkend hoe al deze mensen voor haar zorgen, doktoren maar ook door lieve, sterke Nutella en alle andere mensen die thuis en in Duitsland de boel opvangen. Nutella waakt 24/7 over Saar als n echte verpleegster... ♥
Teveel gebeurd gisteren om nu op te noemen, ik wil eerst even de dag laten bezinken en als de foto's klaar zijn vertel ik er meer over. Lieve Saar xOxOx hou van jou!!! En wat een prachtig stel 'familie' heb je!! (ik zeg geen onderdanen van je prinses, wat het zijn je gelijken :) Familie met '' want ook de verzorging van buitenaf is gewoon dikke vette familie inmiddels. Petje af voor jullie allemaal!!!

Lekker knuffelen in bed, Mel en Saar in Duitsland

En: Waarom kost een dag fotografie 250 euro? werd me gevraagd, in een reactie op mijn laatste mailing. Dit is ook een heel simpel antwoord: omdat dit de kostprijs is als ik een dag op pad ben met mijn camera. Let op: dan heb ik nog geen foto bewerkt en/of afgeleverd, het gaat enkel om mijn tijd en daaruit voortkomende kosten.
Voor dit bedrag kan ik een oppas inzetten, (we hebben zelf ook kids) mijn reiskosten betalen en mijn andere werkzaamheden laten liggen. Mijn uitbetaalde uren (12 tot 16 als je de nabewerking van de foto's meetelt) zijn dan INCL. reiskosten 15-18 euro per uur... Dit is ook het bruto uurloon van een hulp in de thuiszorg!

Ja, maar jij bent toch haar vriendin? Klopt, maar omdat ik geen familie ben, zelfstandig werk en zo nog veel meer redenen en regels heb ik nergens recht op. Dagje vrij nemen betaal ik zelf. Zorg-verlof? Ik ben zelfstandige, ook dat betaal ik zelf. Ik ben superblij met mijn vak, maar als beeldend kunstenaar hou je niks, geen buffer over. Ik word wel héél gelukkig van mijn werk en bij mensen zoals Saartje zijn, dat ik en mijn werk (fotografie) iets voor haar kunnen betekenen ♥ ♥ ♥ top!!!

Helaas wordt mijn 'therapie' niet vergoedt door de verzekering...en ben ik daarom van jullie afhankelijk. Jullie steun is wat maakt dat we dit kunnen doen, DANK U WEL allemaal!!

Jaloers ben ik wat dat betreft wel, op alle therapeuten, die hun dure consulten kunnen doorberekenen, of laten uitbetalen door de verzekering...dat wil ik ook! Mijn werk, mijn dankbare werk, wordt echter niet gezien als therapeutisch...

Marije, Sarhea, PUUR. tienermoeders, roodharigen (die jarenlang gepest zijn en dan door mijn foto mailen: "Ik ben vanaf nu voor altijd trots op mijn rode haar!") (ex-)bruiden die hun trouwjurk trashen bij onze Trash The Dress events om een scheiding te verwerken ...in het verleden hebben wij al heel veel mensen mogen helpen met onze fotografie.

Saar schreef me eergisteren: "niet alleen de fotografie is therapie, maar ALLES" (wat ik -voor haar- doe) ...Smelt! En dáár doe ik het voor, andere mensen helpen. Helaas zit ik niet in een uitkering en kan ik leuk vrijwilligerswerk 'erbij' doen met behoud van, maar moet ik gewoon (hard) werken voor mijn centen.

Ik ben en voel me wel de gelukkigste persoon op aarde. Mijn werk, mijn passie...maakt mensen gelukkig?!? Wauw... kippenvel!!! Dat ik dit mag en kan doen!! En ja, dit is het absoluut waard!!

Compleet uitgeput na de slopende antibiotica toediening... #horroruur voor Saar

Erik Kessels

Wie is Erik Kessels?

Erik Kessels (1966, Roermond) is mede-oprichter van reclamebureau KesselsKramer. Na het voltooien van de MTS Sint Lucas in Boxtel en de Academie Beeldende Kunst in Breda werkte Kessels bij verschillende grote reclamebureaus in binnen- en buitenland. Hij heeft onder andere campagnes voor Nike, Audi, Levi’s, Hans Brinker Budget Hotel, ONVZ, Het Parool, Ben®, Bol.com, Heineken, The Coffee Company en Diesel ontwikkeld. Voor zijn werk won Kessels vele nationale en internationale reclameprijzen, waaronder Effies, ADCN Lampen en Reclamebureau van het Jaar. Naast publicaties voor verschillende tijdschriften en kranten heeft Kessels ook meerdere boeken uitgebracht, waar vooral zijn liefde voor fotografie een podium kreeg. Kessels is docent op het gebied van creatie en heeft daarnaast als kunstenaar groeps- en solo-exposities gehad in Nederland en het buitenland. Kessels woont samen met Margje de Koning en heeft vier kinderen.

Films: Vimeo.com/KesselsKramer
Print en ander werk: Amsterdam Ad Blog
Boeken: KesselsKramer Publishing

Ik kwam per ongeluk terecht bij een recent interview met Erik Kessels. Ik kende zijn naam vooral uit de reclamewereld, we hebben haast dezelfde weg bewandeld, echter hij kwam er ook daadwerkelijk in terecht (glitter & glamour van de grafische vormgeving) terwijl ik me ging specialiseren op het vastleggen van beelden (fotografie). Beiden uit een klein dorp, beiden Sint Lucas, beiden St. Joost (denk ik? ik ken maar 1 Academie BK in Breda) en nu vooral bezig met VISIE.

Hoe KIJK jij? Wat ZIE jij? Na enige tijd van wanorde en chaos in mijn hoofd, mede veroorzaakt door de switch van analoog naar digitaal, van specialist naar doorsnee naar master, heb ik de afgelopen twee jaar een verdieping doorgemaakt die ik met jullie wil delen.

Ik ben nu 41, en na het lezen van o.m. dit interview weet ik het zeker: ik ZIE.

Als in visionair. Met gevoel. Positief. (mijn glas is altijd halfvol) 

Ook Erik's kijk op de wereld wil ik graag met u delen:

Erik Kessels in FOAM

“Een goed idee is oorspronkelijk, dat kun je niet downloaden” 

Erik zegt verder:

Talent
“Talent is een raar woord, want je zegt niet van jezelf “ik heb talent”. Dat horen andere mensen over je te zeggen. Zelf heb ik nooit het gevoel gehad dat ik talent had. Ik was altijd aan het tekenen, maar zag ook al snel dat anderen dat veel beter konden. Wel wist ik al op mijn vijfde wat ik wilde worden; etaleur. Dat was in het Limburgse dorp waar ik ben opgegroeid zo ongeveer het creatiefste beroep dat er was. Toen ik op mijn zestiende een opleiding in die richting ging doen, bleek dat ik andere dingen veel leuker vond. Ik ben gaan illustreren, ook in opdracht, maar dat vond ik heel eenzaam. Pas toen ik bij een reclamebureau terechtkwam, voelde ik me op mijn plek. Al die verschillende disciplines die op één vloer samenwerkten, dat vond ik spannend.”

Pen en papier
“Ik ben echt stapsgewijs gegroeid in de reclamewereld. Nu heeft de jonge generatie door moderne technologie al veel meer gezien en meegemaakt als ze beginnen met werken. De keerzijde is dat ze veel af moeten leren en worstelen met het vinden van hun focus. Er is zo veel mogelijk, dat het veel moeilijker is dan ooit om richting te geven aan hun carrière. Ze moeten heel bewust dingen wegduwen, om op één doel af te kunnen gaan. Je ziet nu dat mensen op hun 25e al in een crisis zitten, door alle informatie die op ze afkomt. Wat mij betreft zou het goed zijn als mensen weer teruggaan naar de basis. Even stilstaan en goed om zich heenkijken. Onlangs was ik ook betrokken bij een creatieve postdoc opleiding, waar geen computers waren. Alleen pen en papier. Door zo'n basale aanpak kunnen heel spannende dingen ontstaan.”

Amateurs
“Je ziet dat de middelen om creatief bezig te zijn, enorm zijn toegenomen. Het is ook veel democratischer geworden. Het allerbeste architectuur- of foto-programma is gewoon gratis te downloaden. En na twee weken knutselen heb je het wel onder de knie. Dat is echt een revolutie. Voorheen waren het allemaal afgesloten gebieden, je had fotografen, illustratoren, editors. Nu kan iedereen alles leren. Zelfs mijn moeder kan vijf letterfonts noemen, als ik het zou vragen. Iemand van elf jaar kan al perfect leren editen. Heel leuk natuurlijk, maar het leidt wel tot meer gemiddeldheid. Er zijn miljarden amateurs bij gekomen. Voor creatieve mensen betekent het dat een goed idee waardevoller dan ooit is. Zo'n tien, vijftien jaar geleden kon je nog iets heel moois maken en ermee weg komen, zonder dat er een goed idee achter zat. Nu val je daarmee door de mand. Een goed idee is oorspronkelijk, dat kun je niet downloaden. Dat geldt overigens niet alleen voor de creatieve sector, maar voor alle branches.”

Personal branding
“Personal branding is een modeterm waar ik niet in geloof. Natuurlijk, als je talent hebt en je bent ergens goed in, dan mag je jezelf best aanprijzen. Maar nu is het vaak een dun schilletje, een pakpapiertje wat om iemand heen zit, maar nog nergens voor staat. De voortuin ziet er heel mooi uit, maar als je het huis doorloopt en in de achtertuin komt, is het een puinhoop. Omdat er nog geen idee achter zit. Daarom is het volgens mij beter om lang in de achtertuin te knutselen en het dan pas naar de voortuin te brengen. Voor mij is creativiteit alles wat buiten het normale ligt. Er is geen formule voor, het gaat erom dat je anders bent dan anderen. Ooit kreeg ik een sollicitatie binnen van een Duits meisje, dat al haar diploma's had gebundeld in de vorm van een portfolio. Van zwemdiploma tot pingpong-diploma, alles zat erin. En pas helemaal achteraan haar laatst behaalde diploma aan de kunstacademie. Daar hou ik van, omdat het van lef en originaliteit getuigt. Je moet het wel durven om jezelf zo bloot te geven, maar nog niets van je werk te laten zien. Uiteindelijk bleek bij het gesprek dat haar werk ook heel goed was en is ze aangenomen. Zij liet eerst de achtertuin zien en nog niets van de voortuin. Dan heb je het goed begrepen.”

Comfort zone
“Net als personal branding zijn comfort zone en out-of-the-box clichétermen, waar ik een beetje misselijk van word. Maar goed, het klopt natuurlijk wel, dat je af en toe uit je comfort zone moet treden om verder te komen. Aan de andere kant heb je ook juist de saaie dingen nodig, om de spannende momenten te kunnen ervaren. Zelf ben ik op mijn 28e, samen met partner Johan Kramer, naar Londen vertrokken om bij een reclamebureau te gaan werken. Uiteindelijk is dat heel goed geweest, omdat we daarna besloten om voor onszelf te beginnen onder de naam KesselsKramer. Nu is het heel normaal als je als creatief een eigen bureau begint, toen was dat helemaal niet zo. Gelukkig heeft het voor ons goed uitgepakt.”


Intuïtie
“Een van de moeilijkste dingen in de creatieve industrie is en blijft: waar zeg je “ja” en waar zeg je “nee” tegen? Want de dingen waar je “ja” tegen zegt, worden je visitekaartje voor de jaren die volgen. Hoe je die beslissing maakt? Vooral op basis van intuïtie. Als de opdrachtgever je niet aanstaat of het geen uitdaging is, dan kun je het beter niet doen. Zo kregen wij ooit een klus om de nieuwe mobiele provider Bel Mij te introduceren. We waren nog klein en in één klap werd dit 60 procent van onze business. Toen werd de naam noodgedwongen veranderd in die van Belgische partner Proximus. Met zo'n naam kun je de oorlog niet winnen, vonden wij. Dus toen hebben wij de opdracht afgeslagen. Dat was een enorm risico, want we hadden er zelfs mensen op aangenomen. Onze financiële man verklaarde ons ook voor gek. Maar we hebben het toch gedaan. Later zijn ze toch bij ons teruggekomen, omdat de naam Proximus ook niet kon en ze om vijf voor twaalf een alternatief zochten. Toen hebben wij Ben bedacht, wat een enorme hit is geworden. We hadden onbewust Russische roulette gespeeld, maar het heeft zich wel terugverdiend.”


Creatief in crisistijd
“Of de crisis leidt tot meer of juist minder creativiteit, dat vind ik een interessante vraag, waar ik de laatste tijd veel mee bezig ben. Aan de ene kant zie ik spannende initiatieven, zoals pop-upstores die een winkel, galerie en koffiebar tegelijk zijn. Aan de andere kant zijn mensen ook voorzichtiger geworden. De crisis is in die zin een handenbinder, want de gevolgen van een verkeerde zet zijn groter. De reclamewereld heeft natuurlijk ook last van de crisis. In de afgelopen jaren is er geen sprake van groei, en ook bij ons is bezuinigd. Als de economie heel goed gaat, is de creativiteit juist heel hoog. Want als alles kan, ga je heel extreem en decadent denken. Zo hebben wij rond de eeuwwisseling dingen gedaan, waar we nu niet meer mee weg zouden komen. Zoals een campagne voor muziekmagazine OOR, waar we hele absurde films maakten die een bepaalde muziekstijl vertegenwoordigden. Zoals het uitbeelden van R&B in de vorm van een vrouw die aan een condoom zoog door een telefoon. Nogal extreem en nu echt niet meer denkbaar. Maar het was wel goed werk.”


Eeuwige twijfel
“Angst is de laatste jaren een soort marketing geworden. 9/11 en de crisis worden gebruikt om dingen juist niet te doen. Om echt creatief te zijn, moet je geen angst hebben. Geen angst hebben is heel ontspannend. Aan de andere kant is onzekerheid wel goed. Een gezonde twijfel, die heb ik zelf altijd. Het eeuwige gevecht om het beter te maken. Ik ben niet bang om te falen, sterker nog: het is goed om soms onderuit te gaan. Fouten maken is belangrijk, om uiteindelijk beter te worden. Maar bij iedere opdracht leg ik mezelf een soort onzekerheid op, is dit wel goed genoeg? Je moet aan jezelf blijven twijfelen. Want als je zelf al vindt dat je op je top zit, waar kun je dan nog heen?” .


Auteur: Marieke Verhoeven - Intermediair.nl

Trouwreportage 500 euro

Creatieve trouwreportage

Bedacht me in de vorige post dat ik in 2013 alweer 20 jaar (!) evenementen fotografeer, en heb daarom voor álle evenementen, dus ook uw bruiloft!, een speciale aanbieding gemaakt om dit te vieren:

Dagprijs* voor onze vakfotografie is tijdelijk slechts 500 euro incl. ALLE foto's HR**. De foto's worden digitaal aangeleverd via Wetransfer, en deze eenmalig lage prijs is geldig voor alle boekingen tot 1 augustus 2013. Inbegrepen is ook een online album met de 'best of' om te kunnen delen met vrienden en familie.

*Dagprijs: 5-6 uur aaneengesloten fotografie tussen 09.00-19.00 uur. Prijs is INCL. 21% BTW. Meer uren nodig? Vraag om een vrijblijvende offerte via info@artstudio23.com

**HR: Hoge Resolutie, ca. formaat 13x19cm op 300 dpi, waarmee u afdrukken kunt maken tot A4/A3 formaat. Grotere foto nodig? Vraag om een vrijblijvende offerte via info@artstudio23.com 

Tot slot: U kunt dus ook een boeking maken voor bijv. de trouwdag 7 september 2013, en tóch slechts 500 euro betalen; als u deze boeking maar reserveert en aanbetaalt voor 1 augustus 2013! 

Een professioneel en ervaren trouwfotograaf op uw huwelijksdag was nog nooit zo goedkoop! En wat dacht u van dit vrolijke stel (inclusief eigen kinderen)?? 

Fotograferen op een huwelijk is één groot feest! Genieten!! :) 

Kids lekker vrolijk mee op de trouwfoto

Working Girl

Opening nieuwe winkels, 1993-1994, Working Girls & me

Mijn eerste evenementen als fotograaf waren de openingen van de nieuwe Miss Selfridge winkels in Nederland. Ik werkte er als verkoopster (ko-za, op koopavond en zaterdag ;) en studeerde aan de AKV St. Joost. Fotografie, want na het Sint Lucas in Boxtel (afd. Reclame- en Presentatietechnieken) wilde ik nog meer leren, aangezien "binnen de lijntjes kleuren" niet mijn ding was, en is.
Binnen de lijntjes omdat je op het Sint Lucas (toen) wel mocht tekenen, maar vooral géén verkeerde lijnen, kleuren en andere niet geaccepteerde technieken mocht gebruiken. In het eerste jaar kregen we nog vrij tekenen, maar daarna was alles met van die Rotring pennen en andere gereedschappen: strak, strakker, strakst. Ik vond alleen fotografie écht leuk, maar dat was slechts een bijvak op deze MBO. Gelukkig kon ik wel stage lopen in het 3e jaar en hebt toen een half jaar lang bij een leuke fotostudio mogen 'werken'.

St. Joost Academie werd het, in 1992 meteen na mijn eindexamen aan het Sint Lucas. Hiervoor verhuisde ik van Boxtel naar Breda en woon er nog altijd. In Breda had ik ook weer allerlei bijbaantjes, en werkte o.a. als verkoopster in kledingzaken. Bij Miss Selfridge ging ik ook foto's maken, voor wel 150 gulden (!) per dag, een godsvermogen in die tijd. Bedenk echter wel dat ik hier óók alle rolletjes, ontwikkelkosten én afdrukken van moest betalen, dus echt veel zal ik er niet aan over gehouden hebben. Wél hele leuke herinneringen (zie foto's ;)
Inmiddels is onze dagprijs 1500 euro, incl. alle foto's op hoge resolutie (HR) op dvd of via Wetransfer. Artstudio23 staat voor kwaliteit, vakmanschap (Hans en ik zijn beide meesters in de fotografie) en willen dit graag ook voor u realiseren.
Vragen? Vrijblijvend offerte ontvangen? info@artstudio23.com

Goh, ik bedenk me net dat ik dan al 20 jaar zakelijke evenementen fotografeer! Tijd voor een feestje!! Zoekt u een fotograaf voor uw evenement, zakelijke receptie, of wilt u uw bedrijf perfect laten fotograferen voor brochure, internet etc. dan is de dagprijs* slechts 500 euro incl. ALLE foto's HR, digitaal aangeleverd via Wetransfer, geldig voor alle boekingen tot 1 augustus 2013.

U kunt zo ook een boeking maken voor bijv. 15 september 2013, en tóch slechts 500 euro betalen; als u deze boeking maar reserveert en aanbetaalt voor 1 augustus 2013!

San Francisco Music Tech Summit, oktober 2012

*dagprijs: 5-6 uur aaneengesloten fotografie tussen 09.00-19.00 uur

San Francisco Feb. '13

Guy Kwasaki signeert zijn boek APE bij SFWC13

'Big' hair! gezien bij SF Music Tech VII

Ik mocht afgelopen maand weer 2 leuke zakelijke gelegenheden fotograferen in mijn favoriete stad! iPhone/Instagram fotografie voor de SF Music Tech summit XII en meer 'strak' werk met mijn DSLR bij de San Francisco Writers Conference 2013. Heerlijke mensen, zelfs al zijn sommige sessies 'saai'. Ik hou ervan!
Tussen de mensen rondlopen en mooie plaatjes schieten, dat kan ik. "It's so good to see you enjoy yourself and to see you walk around smiling the whole time" (#SFWC13)

Ook leuk om de Tweets te lezen na het zien van mijn foto's "Thanks, Melanie! I'm always impressed with the high quality of your photographs at the San Francisco Writers Conference" of alle likes te tellen op Facebook :) Tevreden klanten, dáár doe ik het voor!

Reden nummer 1 is natuurlijk dat het echt mijn passie is om mooie beelden te ZIEN en te maken. Melanie de ZIENer, Spirit of the Moment, ja. Ik hou van mensen, zakelijk, privé, ik hou van het LEVEN en deel dat graag met u.

Ook interesse in een zakelijke serie foto's van uw evenement? Dagprijs is € 1500,- inclusief alle foto's als digitaal bestand op hoge resolutie (HR), gefotografeert in RAW voor de beste kwaliteit. Bij meer dan één event per jaar kan ik u een leuke korting aanbieden en kost het nog maar 500 euro per dag (excl. reis- en evt. verblijfskosten). Vraag vrijblijvend uw offerte op via info@artstudio23.com

Happy 10th Anniversary SF Writers Conference!

Schrijfster Bella Andre (2e van links) kletsend in hotel lobby 

Guy Kawasaki spreekt (ex-Apple-goeroe)

Bekende Amerikaanse kinderboeken schrijver R.L. Stine 

Naast mijn werk als evenement fotograaf heb ik natuurlijk ook lekker kiekjes geschoten!

Union Square

Nob Hill

Valentijnsdag in San Francisco

Saar 8

Saar vertelt op FB:

DRAMA hier!! Voel me sinds 2 dagen lichamelijk weer wat sterker (en nog steeds hoor) maar hoorde gister al van mijn vriendin Melanie (heeft zelf ook een peg) dat die peg dagelijks gedraaid moet worden want er moet een fistel vormen. 

Meldde ik vandaag dus aan de nurse, en ze probeerde hem te draaien maar geen beweging in te krijgen. En alsof dat nog niet genoeg was is dat ding nu ook helemaal verstopt. Alles geprobeerd met spuiten, krachtig doorspuiten, terugtrekken etc. Niks helpt. Wat betekend dat ik nu dus al enige tijd niet aangesloten ben en kan worden. 

De artsen zijn geen peg deskundigen dus ja, ze zeggen dat ik dan maar weer met de ambulance naar het ziekenhuis moet. Neee! Ik heb geprobeerd de peg poli in NL te bellen maar die konden me alleen maar zeggen dat het heel gevaarlijk is als dat ding niet gedraaid wordt en nu vastgegroeid is. 

Waarom is hij dan nog geen 1x gedraaid? Blijkbaar moet je het de eerste dagen na de operatie met rust laten en daarna beginnen met draaien maar gezien het ziekenhuis dacht dat ik overgeplaatst werd naar een ander ziekenhuis (ik zit in een privé kliniek, alle voorzieningen die een zh ook heeft maar hier geen peg deskundigen) dachten ze waarschijnlijk dat dat overgenomen zou worden (de peg zorg) en hier dachten ze weer dat het netjes gedaan was en de verpleging het deed. 

Kwestie van miscommunicatie tussen de ziekenhuizen, artsen en verpleging dus.... Maarja, ik zit er nu wel mooi mee:-( wat gaat er nu in hemelsnaam gebeuren? In de ambulance dan maar weer.......... (Alleen al t feit dat ik nu niet aangesloten kan worden, is van levensbelang).

...daar word ik wel weer stil van!

Een uur later is ze op weg naar het ziekenuis in Bonn, lees ik. 

Ze schrijft verder op FB:
Lig nú in de ambulance en ben zo nerveus. Maik rijdt met de Dodge en Nutella is with me

Net in ziekenhuis aangekomen, ben kotsmisselijk. Afwachten maar weer.... Denk dat ze me wel flink wat pijn moeten doen..

Poeee het valt me mee! Daar heb je het weer: andere richtlijnen!!! Haha! Niks geen gedraai hier en de verstopping hebben ze verholpen. Ben nu wel erg ondervoed (eerst een week geen voeding en nauwelijks vocht, en nu maar zo'n 200 tot 350 calorieën aan sondevoeding per dag (moeten er minimaal 1800 zijn). Lijkbleek en zwak. Maar das ook niet gek natuurlijk, ben immers al heel lang ziek. Doorgaan, vallen en weer opstaan!

Heb wel n ontstoken zenuw in m'n bovenbeen zagen ze.. Maarja ach, wat stelt dát nog voor.... Hopelijk mag k zo weer terug naar de kliniek, daar heb ik m'n anti decubitus matras want dit lig écht niet hier. We hebben 'n heel nieuw systeem meegekregen voor de pomp.... Hopelijk lukt het zo.

Pink Pink met Chantelle @Emergency

Saar 7

Saar...

mijn lieve Saartje.

Inmiddels is ze alweer heel wat weken ziek. De laatste update "twee maanden geleden" (toen kón ik het nog) is aangrijpender dan al haar medische ellende, zo lijkt. Maar toch.

We appen wat af.

Inmiddels is ze ontslagen uit het Radboud, en ligt ze weer in de Duitse kliniek waar de Lyme specialist haar gaat behandelen. Spannend. (Zie 2e deel van 'Saar 6') Ze moet ook meer voeding binnenhouden, en meer medicijnen en meer en meer en meer. Inmiddels is ze niet meer zo stoer, en dat vind ik toch wel erg. 

Ze heeft een PEG-sonde inmiddels... Brrr, rechtstreeks op de maag ja, via de buikwand. Operatie onder narcose, de hele mikmak. Ze kan er inderdaad een boek over schrijven! Lyme hebben...jeeetje, wat een k** ziekte... (als die te laat ontdekt wordt)

PEG-sonde

Verkoever kamer

Eerder:

Saar appt wat af

Ze mist haar kids...

Ze wil niet alleen zijn, met haar pijn

Eén nachtje thuis na Radboud... (18 februari jl.)

Eerdere update van Saar zelf, nog vanuit het Radboud: Geen nieuws is in dit geval dat alles een beetje hetzelfde blijft. Slikken/kauwen gaat goed maar (half)zitten in bed gaat de meeste inspanning inzitten. Vandaag maar is proberen bij te houden wat ik nou zelf eet/drink. Wil zo graag die sonde eruit werken. Yuk.

Ben maar druk met opa en oma op de kamer hier. In de 12 dagen dat ik hier ben kan ik al een boek schrijven over hoe het eraan toe gaat in het ziekenhuis.

Druk aan het oefenen, oefenen, oefenen. Met logopedie, Fysio, ergo... Diëtiste, enz. Fijn om een voldaan gevoel te hebben als iets me is gelukt maar soms lukt het ook niet en soms zijn dingen ook heel confronterend. Zoals de til-lift. Thuis gaat alles goed dat geeft me rust maar toch blijven er bepaalde 'regelzaken' alleen voor mama. Zo moet Elijah deze week zijn 11 maanden prikjes, voor Lisje moet ik het eea regelen met de zorgtaxi (ivm verhuizing), de kinderarts etc. Kun je ook aan anderen overlaten zal je denken, maar laat dat nou maar gewoon aan mij over. Net zoals dat ik blijf kolven. Ik zie de melk steeds minder worden maar I won't give up!

Als moeder zolang in het ziekenhuis liggen..... 1e dagen was ik te ziek me daarmee bezig te houden (o was zo ziek) inmiddels ben ik 'opgeknapt' en valt het me zwaar.

Verhoging/koorts blijf ik vaak houden. Voor de rest zijn de waardes redelijk stabiel. Nu nog die sonde eruit werken (en dat gaat me veel te langzaam, ongeduldig als ik ben). Ook nog veel medicatie, dus ja...... Nog volledig afhankelijk van infuus en sonde.

Maar gewoon zo doorgaan. En hoe ik er uitkom, dat weet niemand. 1 ding is voor mij duidelijk en dat is: ik wil naar huis!

Saar & Mel 2

Saar

Nog € 80,82 en ik kan weer een dagje naar Saar toe!!! Totaalbedrag tot nu toe: € 419,18 - bedankt lieve allemaal!!! voor jullie medeleven en donaties ♥ ♥ ♥

Als er mensen zijn die haar en haar gezin willen steunen:
Paypal betalingen kunnen op info@mery.nl o.v.v. "Saar" of op 607286849 t.n.v. Artstudio23. Bij vragen: mail! Ik ga zorgen dat al het geld wat er binnenkomt gebruikt wordt om haar die fotoreportage te kunnen geven. Bij 25 donaties van 10 euro kan ik weer een dag met mijn camera bij haar zijn!

Vanuit het buitenland: IBAN: NL41ABNA0607286849 en BIC: ABNANL2A

...bijna 1000 kliks!

Ow...als iedereen toch eens 10 euro had gestort...dan zat ik nu 5 weken aan d'r bed!! ..of 2,5 week bij Saar en 2,5 week bij een ander persoon die mijn fotografie nodig heeft... *wishful thinking*

Nep of echt op de foto?

Tegenwoordig is haast alles nep. Niets is meer echt. Maar U bent dat wel. Wilt u nep of echt op de foto staan? Mag een middel dunner worden gemaakt, haar voller, lippen groter? Of retoucheren we enkel een puistje weg en maken we een GOED PORTRET met licht en compositie, gezien door het oog van de meester?

Veel foto's en (film)beelden zijn van voor tot achter trucage. Denk aan de film 'Life of Pi' ...de Nederlander Erik-Jan de Boer won er een Oscar voor, voor de beeldbewerking.

Wij maken foto's met liefde, echte foto's, nep-portretten zijn er al genoeg. Met Miksang (Goed Oog) kijken wij naar U, uw familie en de locatie. Wij houden van echte mensen!

Wij houden van het leven, met haar goede en kwade dagen. Wij houden van U. Natuurlijk werken we op verzoek hier en daar details bij, en inderdaad een pukkel op de kin is bij een portretfoto storend, dus wees niet bang, ook die kan netjes weggewerkt worden. Maar:
wij HOUDEN VAN mensen. En dat zie je terug in de foto's. "Ik herkende je helemaal niet op die foto!" zult u bij ons niet horen.

Ook zin in een warm bad van aandacht? Boek dan uw eigen fotosessie bij Artstudio23. Wij zijn een meester in het benadrukken van goede (uiterlijke) eigenschappen. En horen vaak: "Ja, dat is 'm precies, onze ... (naam)". Door een persoonlijke aanpak komt ook uw innerlijk perfect in beeld, en wordt het nooit ordinair. Geen trucjes met goedkope instap-tarieven of verplichte afname. U poseert, wij leggen vast.

Fulltime beroepsfotograaf, vol passie en plezier ontvangen wij u in onze studio in Breda. (Speelhuislaan 173) Ook buiten kantooruren en op zaterdag kunnen wij u ontvangen. Portretsessie incl. 10 foto's digitaal op Hoge Resolutie (HR) € 195,-

Natuurlijk werken wij ook op locatie. Voor meer info mail info@artstudio23.com

Paul Hansen, World Press photo of the year 2012

Dit is een prachtige foto vol expressie, gevoel en verdriet,
maar ook: "veel van de gezichten zijn wel erg licht (voor in een donkere steeg) en waar komt dat licht links vandaan?" HDR getint en zo zijn er nog meer 'bewerkingen'...

Update mei 2013: veel ophef over deze foto...zie ook Digifotopro.









Las laatst een interessant artikel, over het feit dat winnende foto's tegenwoordig wel heel erg vaak op filmposters lijken...
En dit onderstaande filmpje kent u ook nog wel?


Dove reclame, of hoe een model er werkelijk uitziet

Bij Artstudio23.com geen nep-portretten, maar een foto van u zoals u echt bent. Natuurlijk zorgen wij ervoor dat uw mooiste kanten belicht worden, en de minder mooie worden verdoezeld. Maar nooit nep. Als we al 'nep' maken, dan doen we het zo dat iedereen ziet dat het een bewerkte foto is, denk aan de bekende PostPop Art style.

12 Ausgustus 2012: De grens van de mens - interessant artikel! >> Foucault: "A day will come when, by means of similitude relayed indefinitely along the length of a series, the image itself, along with the name it bears, will lose its identity."

Dan Roarty

....Dit is de volgende ‘level’. Dit is de wereld hoe wij die gaan/kunnen creëren. De wereld waar de ethische vraag nog veel heftiger gaat worden. De wereld die niet bestaat. Dit is namelijk geen foto.

Saar 6

Saar, 26 februari 2013:

2 maanden geleden.. Toen kon ik moeilijk lopen, ik waggelde door het huis. Maar ik kón het nog. Ik kon moeilijk zitten, 10 minuten was genoeg, maar ik kón het nog. Mee naar school in de rolstoel was heel zwaar, maar ik kón het nog. Ik kon moeilijk piano/keyboard spelen, het kostte veel kracht en deed pijn in mijn vingers, 1 of 2 liedjes waren genoeg.. Maar ik kón het nog. Ik kon bijna niet meer zingen, want het kostte zoveel adem, maar ik kón het nog (al was het maar 1 couplet).

Iets wat heel moeilijk gaat is, heb ik nu ervaren, héél anders als iets écht niet meer kunnen. Music I Miss you! #ganogsteedsvoorvolledigherstel!!!!

Saar 2 maanden geleden

Saar, 27 Februari 2013:

De veelgevraagde update: ik kan eindelijk zeggen dat het vandaag BETER gaat!!! Ondanks ik maar zo'n 350 calorieën per 24 uur aan sondevoeding verdraag, voel ik me gewoon echt beter dan voorgaande dagen. Geeft me weer wat hoop:-) Met de minocycline mag nog niet gestart worden want de specialist wil eerst m'n maag en darmstelsel op orde hebben (en welke dokter geeft je vanwege dat in deze tijden nou biologische sondevoeding, veel probiotica en water 'without gas' door je peg?! Nou de mijne wel dus!!). Ik moet eerst een zak van 1200 calorieën kunnen accepteren en als ik daarop zit (heb minimaal 1800 nodig eigenlijk) is er waarschijnlijk meer mogelijk. 

Afgelopen dagen na de operatie zijn erg kritiek geweest. Ben op dit moment weer terug in de kliniek van m'n specialist. Heb natuurlijk verpleging maar mijn familie/vrienden (die bij me slapen) moeten ook allemaal leren hoe alles werkt. Wat een informatie. Hoe werkt een zuurstoftank.. Een sondevoedingspomp. Hoe geef je medicijnen door de peg. Hoe werkt de monitor en welke waarden moet je aanhouden. En dat een zuurstoftank zo'n kabaal maakt hebben we nu ook mogen ervaren SODEJU! (Leuk snachts). De artsen geven me overdag m'n infuus medicatie en injecties. Ze prikken hier dagelijks een nieuw infuus  om de aders te sparen (zo mee eens! Doen ze niet in NL hoor). Zelf begin ik steeds minder stoer te worden. Eerst kon je alles met me doen, was nergens huiverig voor, maar nu hoeven ze maar met de desinfectans te zwaaien (bijv. wondverzorging...) en ik krijg al de bibbers. Ben nu al langer dan 5 weken opgenomen en dat is niet niks. 

Gelukkig mag ik me vandaag wat beter voelen, en beter is bij mij niet stabiel... maar zo'n fijne avond gehad met m'n kindjes. En nu met Chantelle.

En de humor verliezen we sowieso nooit maar dat was wel al duidelijk;-)

Elke dag zal nu weer wat anders brengen en ik hoop dat ik vanaf nu vooruit mag gaan. Zoals de arts zegt tegen mijn mams "She has a big inflammation (infectie) of the brainstem & nerves. We can be hopeful but it will be a long way to go (the treatment)". Waarop de andere arts op z'n Duits zei "we moeten geduldig zijn". Afwachten dus maar!! #sothankfulforthepeoplethatIhaveinmylife~loveyouall~loveyou

Na de (PEG sonde) operatie

Check-In / Verhalen vertellen

Preview van de film Check-In voor Pluspunt Rotterdam.

Ouderen vinden jongeren vaak lastig en vervelend, andersom geldt hetzelfde. Als er culturele verschillen zijn, worden deze negatieve gevoelens soms nog sterker. Om deze negatieve beeldvorming rondom etnische afkomst en leeftijd tegen te gaan, heeft Pluspunt het project Check In ontwikkeld.

Na bijna vier jaar wordt het project momenteel afgebouwd. 

Ik heb de prachtige portretten mogen maken, van de grootouders en kleinkinderen. Deze foto's zijn o.a. op de grote bus te zien. In deze bus kijkt men naar de films, luistert men naar de verhalen, en kan men kijken naar de kunstwerken die speciaal voor elk verhaal gemaakt zijn en tentoon gesteld zijn in de bus.

De bus rijdt naar scholen in Breda en Rottderdam, en het is een 3-dagdelen project. 1) Kijken/luisteren naar de verhalen, 2) interviewen van (voor studenten) onbekende ouderen in bijvoorbeeld een bejaardentehuis en 3) het maken van kijkdozen n.a.v. de interviews om de nieuwe verhalen uit te beelden.

Foto's volgen snel!

Waarom deze post?

Samen met Kary uit San Francisco wil ik Spiritus gaan realiseren! Als je dit leuk vindt, like onze pagina?

What if....

...what makes you itch..!? Als geld er niet toedoet, wat zou je dan willen doen?

Ik weet wat ik zou willen doen... DIT en nog veel meer. Ik wil mensen helpen met mijn fotografie, en geld is daarin niet belangrijk. Geluk is, gelukkig zijn...mijzelf delen, mijn talent, creativiteit delen...dáár word ik gelukkig van. Daar BEN IK GELUKKIG door.

Kunt u mijn hulp gebruiken? Aarzel niet! info@mery.nl Ik hou van de wereld, ik hou van iedereen ♥ ZIENer Melanie *Spirit of the Moment* xxx

Lief! - IBAN BIC code

Zelfs vanuit België wil men ons project (Saar) steunen!!

Zo lief!!

Bij deze de IBAN NL41ABNA0607286849 en de BIC ABNANL2A om vanuit het buitenland te kunnen storten als je geen Paypal hebt.

Bedankt lieve allemaal, ook names Saartje!!! :)

Saar 5

Kusje op 'auw' van dochter Lissy

Vla...

Gelukkig ging het eind van de week al een heel stuk beter en heeft de logopedist wonderen verricht, ziehier het resultaat:

Hapjes, hapjes, hapjes... worden ooit een maaltijd??

na het infuus

Saar op FB:

Hi everyone

Positief:
-Ik kan mijn eigen speeksel weer doorslikken !!!!!!! (Dankjewel infuus)
-kan paar hapjes vla en gepureerde groenten/aardappelpuree eten.
-drink slokjes optimel/chocomel (lekker dik)
-fosfaat gehalte is weer op peil
-heb weer iets gevoel in mijn benen! Kan ze een beetje wiebelen in bed!!!
-CRP gaat wat naar beneden (ontstekingswaarde)
-minder/weinig zenuwpijn

Wat nog beter kan:
-Kalium gehalte
-blijf verhoging of koorts houden ondanks 3 soorten ab* en veel paracetamol.
-Nog wel gevoelige maag/darmen. (En die moeten het doen..)
Dus zoals jullie zien neemt het positieve nu de overhand.
Mocht ook al oefenen met de Fysio met op bedrandje zitten (word dan door 3 man vastgehouden). Kost me heel veel inspanning en echt focussen kan ik dan niet maar ben achteraf dan wel heel trots dat ik het gedaan heb. Ondanks ik vastgehouden word, heb ik maar mooi even gezeten (goed voor diafragma).

Het slikken gaat ook goed nu. Maar voordat ik zover ben dat ik zélf 1800 calorieën (minimaal nodig) kan eten of drinken, daar gaat een lange tijd overheen. Wil ik al die tijd in het ziekenhuis blijven? Nee. Is het mogelijk met sondevoeding naar huis te gaan? Ja. Ook met infuus (dr berghoff wil mij maanden aan het infuus).

De revalidatiearts zou me eerder laten opnemen ná deze ziekenhuisopname in een verpleeghuis of reva centrum maar begrijpen ook dat ik het beste thuis 'herstel' in mijn eigen omgeving, met mijn kindjes om me heen, mijn man en alle vaste gezichten.
Ik heb gelukkig een PGB van 40 uur in de week dus er is veel mogelijk.
Er moeten nog wel veel aanpassingen gebeuren in ons nieuwe huis. Traplift, douchebrancard, hooglaagbed, enz. Maatschappelijk werk wist hoe dit te regelen dus is er mee bezig.
Dat ik überhaupt over het woord THUIS mag nadenken maakt me zo gelukkig. (Vorige week was dat wel anders). Maar wanneer, snel? Of lig ik hier nog weken? Of zal ik weer de pech hebben weer een stap achteruit te gaan?

Heb dus totaal geen zekerheid. Maar wel al vanalles om over na te denken.

Mis mijn kinderen.

x Saar

*ab = antibiotica

Mel & Saar 1

Zo. Daar ging ik dan. Maandag 4 februari 2013. Naar mijn Saartje met neuro borreliose Lyme...

Na het versturen van mijn mailing ontving ik vrij snel genoeg lieve reacties en steun om alvast 1 dag naar Sarhea te gaan, IK BEN ZO BLIJ met deze reacties! Wat een lieve mensen zitten er in mijn adressenbestand!! Sarhea was ook hoteldebotel, dat ik zó snel al aan haar bed kon staan, met camera. Ongelooflijk!

Ze waarschuwde me al, ik zie er niet uit, niet schrikken hoor enz. Maar meisje toch, dat komt goed. Vanuit het hart kijken, dan schrik je nergens meer van... Op naar Nijmegen dus! Saar's kamer had ik vrij snel gevonden, en daar lag ze, weggezonken in een (veels te) groot bed. Twee van die Bambi-ogen keken me aan, blij me te zien. Voor mij was ze nog dezelfde Saar, maar ik kan me voorstellen dan mensen die haar lang niet gezien hebben, vinden dat ze nog maar een schim van zichzelf is nu.

Toch spreken haar ogen nog steeds en haar lieve glimlach... O, wat is ze lief!

Helaas zie je ook de pijn in haar ogen...

De foto hierboven is Saartje net nadat de fysiodame is geweest. Ik zat net goed en wel naast 'r bed, komt ze langs. Ja, sorry hoor, maar het moet even. Tuurlijk. Gaat uw gang. Maar wat een gedoe, ziekenhuizen. Ze komt al aan met "Waarom heb je die witte lap?" - ze kan niet meer zelf slikken (mens)! dacht ik... tjongejonge, moest Saar wéér vertellen wat ze heeft, en lekker bijdehand ding dat ze is "maar dat staat toch in mijn dossier??" Komt die dame met "ja, maar ik moet zóveel lezen" ...

En nee, ik geef de dame persoonlijk niet de schuld, maar dat gekort in de gezondsheidszorg maakt o.a. dat zij zich niet eens even kan inlezen en van hot naar her moet rennen met 'r fysio... bah... je zult in Nederland maar in het ziekenhuis liggen...
Saar was duidelijk even aangedaan, dat ze zo onverwachts aan het 'werk' moest, al was het maar voor even.

Fysio op bed, op de voorgrond nog het beruchte bankje gele vla...

Wat me ook opviel was dat ze met haar conditie van nu wat trager registreert. Niet dat ze iets niet snapt, maar die verpleging moet door, door, door, en Saar wil wel graag éven weten wat er aan de hand is en waarom iets moet worden gedaan (bij haar). EN DAAR IS DUS GEEN TIJD VOOR. Gelukkig is ze sterk genoeg om te bedenken dat het vast wel nut zal hebben en verzet ze zich niet al te hevig (je kunt er immers maar weer vanaf zijn) maar leuk is anders.

Ook dat er een verpleegster ineens bloed komt prikken, op suikergehalte. Ze staat aan 'r bed, pakt 'r hand en wil prikken. Ze zegt wel nog net dat 't komt door hogere suikerwaarden in haar urine, maar legt niet uit wat ze gaat doen. Pakt ze Saar's hand en wil in vingertopje prikken. Maar Saar denkt dat ze 'n grote naald bij zich heeft om in haar arm/hand te steken en trekt van schrik haar hand terug. Dat soort dingen.

Uiteindelijk weet ze waar het voor is en laat ze het toe, maar tjeeeeezus, leg het even uit!! Zég even duidelijk wat je gaat doen, ja, ik snap dat jullie haast hebben, maar hiermee maak je iemand die ziek is niet echt beter. En als je haar blauwe plekken ziet n.a.v. het steeds opnieuw prikken infuus, snap je Saar's afkeer van naalden meteen.

Uiteindelijk stelt het niets voor...

Gelukkig was haar suikerwaarde verder goed. Hèhè. Daarna kon ze gelijk door met de fysio, hoppa, Saar rechtop in bed. "Oh, moet je daar je nekkraag voor om hebben" ... ja ... maar ze zal rechtop in bed zitten, en d'r nek breken zeg... pfffft.

Daarna was ze doodmoe en klappertandend lag ze onder de dekens.
(eerste foto, boven)

Camera weggelegd en lekker d'r hand vastgehouden.

Ze voelt zich heel erg alleen. Als je in een ziekenhuis ligt is het volgens mij nóg erger, het gevoel dat de wereld doordraait zonder jou. Ook al stonden er tig artsen en verpleging aan je bed. Saar ligt op zaal, tussen oude(re) mensen, dat helpt ook niet echt. Het was erg fijn te merken dat ze aan mijn hand genoeg had en kon ontspannen. Ondertussen mocht ik een eind weg kletsen van d'r, radio Mel op 1 zeg maar, haha.

En toen waren daar vrienden Bianca en Dimitri! Leven in de brouwerij, wat een schatten!! Die zouden haar wel eens even mee naar buiten nemen, effe lekker sigaretje roken samen. En nou niet meteen Saar veroordelen, ze rookt amper én was al 4 dagen niet buiten geweest. Ze kán echt helemaal niks zelf nu, dus dat ene pretje (ofja, eigenlijk twee, ze wil ook graag baby Elijah nog voeden) gaan we d'r niet ontnemen.

 Dus... stoel in en d'r uit. Maar dat kan ze dus ook niet zelf. Ze moet overal naar toe worden gedragen, Manlief Maikel deed dit al enige tijd voor haar (bad, wc, enz) jeetje man, RESPECT jongen! Wat hij allemaal wel niet voor Saar doet, en heeft gedaan, echte liefde ♥













Het in het ziekenhuis liggen maakt het er voor het thuisfront niet gemakkelijker op. De kinderen zijn nu ook in hun nieuwe huis, maar Saar zelf is er nog helemaal niet geweest, bovendien moeten er nog de nodige aanpassingen worden gedaan om Saar überhaupt thuis te kunnen verzorgen.

Als je bijvoorbeeld niet rechtop kunt zitten, heeft een traplift ook geen zin... moeilijk, moeilijk! Maik heb ik niet meer kunnen zien, maar ik hoop de volgende keer hem en de kids weer te zien (en fotograferen) samen met Saar. Ze mist haar kinderen ontzettend en baalt dat ze zich niet meer met de opvoeding kan bezighouden, en hulpeloos moet toezien hoe anderen alles van d'r hebben moeten overnemen.

Roken!!

Je ziet aan alles dat haar spierspanning nul is. De sigaret zelf vasthouden kon nog net, maar je ziet dat het geen ontspannen handje is.

Erg fijn om te zien dat ze zich dan toch een beetje (geestelijk) kan ontspannen, als ze bezig gehouden wordt en veel kan lachen. Lachen is gezond! Dat wij dan even mee staan te blauwbekken is geen punt, hè Dim??

Eenmaal weer boven zou ze proberen vla te gaan eten. Het bakje vanillevla had ik al zien staan, met de logopediste had Saar de dag ervoor geoefend, om toch eten en drinken met de tong van voor naar achter in de mond te kunnen krijgen.
Goed, vol bravoure meldde ze dat ze ging eten als wij erbij waren, want met bezoek erbij mocht het zonder verpleging. Na een tijdje ginnegappen met het bakje op de borst ging ze proberen te eten. Het was werkelijk sneu om te zien, bah wat een k** ziekte is (niet op tijd erkende) Lyme!!! Deze frisse jongedame, mijn allerliefste Saartje, kon niet eens een theelepeltje vla naar binnen krijgen. Of beter gezegd in de mond houden...

Twee hapjes eten, daar word je doodmoe van...

Ze heeft daarna lekker tegen Bianca aan liggen slapen, met rode konen van de inspanning.

En...daarna.... haar nagels lakken! Ze appte me al de hele week dat ze haar nagellak zo lelijk vond, maar niemand aceton had. Nou, wij vonden dat flesje vrij snel en voilà, Dim ging als een echte nagelstylist aan de slag. Saar had zelfs nagellak bij zich, dus nu heeft ze weer mooie gelakte nagels.
Tja, je ligt al de hele dag in bed, tegen een oersaai plafond aan te kijken (tv kijken gaat niet) dan zijn afgebladderde nagels niet fijn natuurlijk! Zie vorige post, met de nieuwe lak :)

Ze kan d'r ogen niet openhouden, zo moe...

Uiteindelijk hebben we d'r nog een tweede keer ontvoerd (mee naar buiten) en daarna moest ik alweer naar huis. Lieve Saar, ik hoop snel weer bij je terug te zijn!!

Lieve mensen, u kunt nog steeds helpen. Als 250 mensen 10 euro storten, kan ik meer dan 10 dagen bij haar zijn!! Paypal betalingen kunnen op info@mery.nl o.v.v. "Saar" of op 607286849 t.n.v. Artstudio23. Bij vragen: mail! Ik ga zorgen dat al het geld wat er binnenkomt gebruikt wordt om haar haar fotoreportage te kunnen geven. 

Alvast bedankt! Ook namens Saar en haar familie, xxx Mel


p.s. na deze dag kreeg Saar haar EMG en MRI en de dag daarna een lumbaal punctie, en nee, dan voel je je helemaal niet zo goed. Hopelijk knapt ze snel weer op (heeft hoofdpijnen nu, door lekkend hersenvocht door de punctie, pfft, dat kan er dan ook nog wel weer bij) en kan ik snel weer naar haar toe.